Bitlere Pirelere Alışmışız Kaşınmıyoruz Bile…

Perşembe

Temiz bir insan bitlenince pirelenince son derece rahatsız olur. Sadece biraz kaşınmakla yetinmez. Hemen soyunur, dökünür; elbise ve çamaşırlarını haşerelerden arındırır. Güzel bir banyo yapar…

Kirli, pasaklı, düşmüş bir insan bitlenip pirelenince (1940’larda Türkiye’de böyle milyonlarca insan vardı maalesef…) bazen hafifçe kaşınır, bazen kaşınmaz bile; bitler, pireler üzerinde cirit atar, kanını emer, o da onlarla birlikte yaşar gider. Bunları kanıksamıştır, arınmaya mecali yoktur.

Toplumumuzda bin türlü pislik, fitne ve fesat, ahlâksızlık, edepsizlik, cins cins kirlilik görülüyor. Biz bunlara alışmış vaziyetteyiz.

Zaman zaman medyada haberler ve yorumlar yayınlanıyor: Okullarda uyuşturucu kullanma yaşı 11’e düştü… Öğrencilerin 10’da biri uyuşturucu kullanıyor… Bu korkunç haberler karşısında gerekli ve yeterli tepkiyi gösteriyor muyuz? Vah vah, tüh tüh deyip geçiştiriyoruz.

Hangi şehirde olduğunu unuttum, bir yerdeki tapu dairesi kapanmış. Sebebi mi? Ne siz sorun ne ben söyleyim… Bütün memurları rüşvetten tutuklanmış. Memur kalmayınca da tapu ve kadastro işlemleri durmuş. Bizim bu facia karşısında tutumumuz ne oldu. He he he… Dedik ve işi bitirdik.

Bir çete yakalanmış. Çetenin başı bir karıyla seks yaparken oğlu da kamerayla kaydetmiş… Babasının oğlu… Büyüyünce genelevler imparatoru olur… Bu rezalet karşısında bizim reaksiyonumuz?.. “Bu kadarı da olmaz… Ha ho hi…”

Bir yerde bir milyar liralık naylon (sahte) fatura çetesi enselenmiş… Çelebi bizde böyle şeyler olur… Hah hah hah… Kah kah kah…

Yakın tarihimizi düşünüyorum. Hani şu Türkiye’yi ısıtmak için Rusya’dan çok pahalıya alınan bir doğalgaz işi vardı, “Mavi Akım” mı ne diyorlardı. Bu millet bu Mavi Akım’ı protesto etti mi?

Başbakanlığı sırasında Tansu Çiller’i İstanbul’a, İTO’nun başarılı işadamlarına (ve kadınlarına) ödül verme törenine çağırmışlardı. Çiller bu davete icabet etmedi. Çünkü ödül alacaklar içinde, vergi rekortmeni çok sayın Madam Matild Manokyan bulunuyordu. Saygıdeğer Madam ne iş yapıyordu biliyorsunuz… Genelevler imparatoriçesiydi. Edebiyatçılığı da vardı: Akrostişli Ata şiirleri yazardı… Çiller o törene katılmadı ama başka bir başbakan katıldı.

Ve bu toplum ne madama resmen ödül verilmesini, ne de Türkiye başbakanının bu törene katılmasını protesto etti. Öyle ya vergilendirilmiş kazanç kutsaldır… Üzerinde TC anteti bulunan resmî “vesikalarla” Türk kadınları resmen fahişe olarak çalıştırılıyor, makbuz veriliyor, KDV ve Gelir Vergisi alınıyor, bu paralar bütçeye katılıyor. Diyanet İşleri Başkanının, müftülerin, imamların maaşları bile bu bulaşık ve frengili paraların aktığı bütçe havuzundan ödeniyor.

Rüşvet, kokuşma, nepotizm (akraba ve yakın kayırma), ihalelere fesat karıştırma, alavere dalavere, saçı bitmedik yetimlerin haklarını yemek, haram haram haram, soygun, hortumlama, yağmacılık, israf israf israf… Korkunç bir kara, haram, kirli, necis servet birikimi (kimseye nereden buldun diye soramazsın…) Biz bütün bunlara alıştık, normal buluyoruz. Hatta bir takım filozof iktisatçılar “Efendim liberal kalkınma esnasında böyle pislikler olması tabiîdir…” gibi laflar ediyor.

Velhasıl bit, pire, tahtakurusu, kene, sivrisinek ve başka -insanlara ve toplumlara musallat olan ne kadar haşarat varsa- bünyemizi istila etmiş. Biz bunlarla haşır neşir olmuş vaziyetteyiz. Öylesine alışmışız ki bazen kaşınmak ihtiyacını bile duymuyoruz. Biz memnun, bitler pireler memnun…

Benim çocukluğumda mecazî manadaki bitler değil gerçek bitler, ülkeyi Kars’tan Edirne’ye, Sinop’tan Adana’ya kadar sarmıştı. İnsanların saçlarında yuvalanan bitlerin yumurtalarına sirke, o yumurtalardan çıkan yavrumsu şeylere yavşak (metamorfoz) denirdi. Her yerde çok sık taraklar vardı. Bitlenmiş çocukların saçları bu taraklarla taranır, kum taneleri gibi bit, sirke ve yavşak dökülürdü. Mide bulandırıcıdır ama onu da anlatayım. Bit yakalayanlar onları tırnakları arasında ezerlerdi. Buna “bit kırmak” denilirdi. Bit kanıyla kızarmış tırnaklar. Öğğğ!..

CHP iktidarı halkı çok sevdiği için büyük boy bit afişleri bastırmıştı. Bunlar başta okullar olmak üzere resmi dairelere, bazı kahvehanelere astırılmıştı. Hindi büyüklüğünde bir bit resmi… Onun yanında bitle ilgili faydalı korunma bilgileri…

Bitlerin ülkeyi istilası yüzünden tifüs (lekeli humma) hastalığı İkinci Dünya Savaşı yıllarında Türkiye’yi kasıp kavuruyordu. Sadece fakir ve ezilen tabaka değil seçkinler de zaman zaman tifüsten ölüyordu. Egzotik romanlar yazarı İskender Fahrettin Sertelli tifüsten ölmüştü. Rivayete göre tramvayda yolculuk yaparken bit kapmış, tifüse yakalanmış. O tarihlerde antibiyotik falan yok…

Çok şükür artık o eski bit, pire, tahtakurusu, kene bolluğu yoktur. Buna mukabil mecazî manada haşarat, bütün ülkeyi korkunç şekilde istila etmiştir. Pislik gırtlağa kadardır. Uyuşturucu, kaçakçılık rüşvet, bina zina, dehşetli kara para birikimi… Eskiden ülkenin büyük kısmında evlerde akarsu yoktu. Duvara asılı musluklu kaplar su ile doldurulur, onlar kullanılırdı, yahut ibrik, güğüm vesaire… Maşaallah şimdi evlere borular girdi, sular şarıl şarıl akıyor, doğalgazlar gürül gürül yanıyor… Sadece bunlar mı? Hanelere öyle aletler kondu ki basıyorsun düğmesine yahut zaplıyorsun bütün pislikler, bütün muzahfârat evin içine lağımlar gibi akıyor… Zap: Evli bir karı aşığıyla sevişiyor… Zap: Kumarbazlar lüks bir kumarhanede bakara oynuyor… Zap: Avret mahalleri açık avratlar baldır bacak dansı yapıyor… Dedikodu, gıybet, iftira, yalan dolan, fitne fesat, nifak şikak, dinsizlik, densizlik, donsuzluk, rezaletin her türlüsü…

Bizim Hacı Bey sofu geçiniyor, namazını kılmış sofraya oturmuş. Besmelesini çekiyor, yemeğe başlıyor. Karşıda televizyon açık, Hacı yemeğini yerken cihazdan evin içine sanki bir lağım akıyor. Umurunda bile değil. Alışmış, kanıksamış, İslâm’ın pislik olarak gördüğü şeylerle haşır neşir olmuş… 18 Ocak 2008