Cemaatlere Sızan Haşarat

Bir tarikat, bir cemaat güçlenince, büyüyünce, zenginleşince içine samimiyetsiz hergeleler sızmak ister.

Tarikata veya cemaate inandıklarından değil, onun gölgesinde maddî menfaat ve şahsî prestij sağlamak için. Güçlü, imkân lı dinî cemaatlerin içine yerli ve yabancı şer kuvvetleri casuslar, ajanlar, provokatörler, yönlendiriciler, istihbaratçılar sokar. Bunlar kraldan daha fazla kralcı görünür, aşırı kralcılık yapar. Bir tarikat veya cemaat için en büyük tehlike,

birtakım müridlerin sekter zihniyete sahip olması, holiganlık, militanlık, fanatizm sergilemesi

, robot ve zombi haline gelmesidir.

İslâm dini ibadetlerin, hizmetlerin, hayırlı faaliyetlerin ihlasla, sırf Allahın rızasını kazanmak niyetiyle yapılmasını ister.

İbadetlerde, hizmetlerde, cihatta, hayır hasenatta ihlas giderse bereket olmaz. İhlasın olmadığı yerde hizmet değil, hezimet olur. Sahih=doğru inanca sahip olmayan, Allaha karşı vazifelerini ihlasla yapmayan, hizmetleri Kur’âna Sünnete fıkha Şeriata uygun olmayan, vahim bid’atlara batmış bulunan kimseler ve kurumlar, istedikleri kadar

hizmet ve kendilerinden menkul keramet edebiyatı yapsınlar, onların hizmetleri başarı ve keramet değil, istidractır.

Soruyorum:

Tevhid inancına aykırı itikatla hizmet olur mu?

Hem Tevhid doğrudur, hem de Teslis doğrudur meâlinde laflar edecek ve sonra İslâmî hizmet yapacak. Böyle bir şey mümkün müdür?

Tevhide, Kur’âna, İslâma, Resûlallaha iman etmeyenler de ehl-i necat ve ehl-i Cennettir diyecek

ve hizmet edecek…

Böyle çelişki olur mu?

Mardin Kasımiye medresesinde

çanlar çalınacak, ezanlar okunacak, çeşitli kiliselere mensup papazlar ve bir de müftü, havuzun üzerine kurulmuş sözde Sırat köprüsünden cüppelerini savura savura geçerek

Diyalog

yapacak ve buna hizmet denecek.

Bir Müslüman buna hizmet diyebilir mi?

İslâmda elbette din dünya ayırımı yoktur ama din hiçbir zaman louche politikaya alet edilemez.

Edilecekse politika dine alet edilir.

Dünya işleri konusunda İslâmın temel prensibi şudur:

“Siz ne halde iseniz öyle idare olunursunuz.”

(hadîs-i şerîf’)

Müslüman bir toplum kendisine ıslah etmeden iyi ve sâlih bir idareye kavuşmaz. Bin kere yazsam azdır. Yine uçaktaki kavga meselesini yazacağım:

Büyük bir uçakta, başpilotu ve ekibini devirmek için bir kavga, bir savaş çıkınca ne yapmak gerekir?.. Uçağın selameti için derhal kavgayı, savaşı durdurmak gerekir. Uçağın şirketinde yolsuzluk olduğu iddiaları, ancak ve ancak uçak hava meydanına selametle indikten sonra adalet, usul, erkân dairesinde, vazifeli ve salahiyetli şahıs ve kurumlar tarafından incelenir ve karara bağlanır. Uçakta kavga etmek intihardır. Uçakta kavga, savaş, darbe olmasını istemeyenlere

“Siz yolsuzluklardan yana mısınız?”

demek insafla bağdaşmaz. Öncelik uçak içindeki savaşı ve darbe teşebbüsünü önlemek, uçağın selametini güven altına almaktır.

(İkinci yazı) Tekkeler Nasıl Açılsın?

Tasavvuf tekkelerini yasaklayan ve kapatan kanunun kaldırılması için Meclise teklif veriliyormuş.

Çok geç kalmış, çok isabetli bir teklif…

Lakin, bu konuda öyle kopukluklar, ârızalar var ki, mesele yasağı kaldırmakla halledilmez.

Şu anda İslâmî kesimde tasavvuf konusunda birbirleriyle uyuşmayan ve bağdaşmayan görüşler, gruplar vardır.

1

. Dinde reform, yenilik, değişim isteyen ilahiyatçılar

tasavvufa karşıdır.

2.

Vehhabîler

ve

Selefîler

tasavvufa karşıdır.

3.

Mutezile

mezhebine bağlı olanlar karşıdır.

4. Diyanete sızmış olan

Fazlurrahmancılar

karşıdır.

Ülkemizdeki tasavvufî faaliyetler ikiye ayrılır:

A. Ehl-i Sünnet ve Şeriat dairesi içinde olanlar.

B. Bir yahut iki ayaklarıyla bu daireden kısmen veya tamamen çıkmış olanlar.

Arnavutlukta

iki Diyanet dairesi

olduğunu duydum. Biri medreselere, camilere, diğeri tekkelere bakıyormuş. Bizde böyle olabilir mi? Osmanlı devleti zamanında tekkeler, Şeyhülİslâmlığa bağlı

Meclis-i Meşayih

tarafından denetleniyordu. Bu işi bizde kimler yapacak? Uzun süren yasak, boşluk, kopukluk, ârıza devrinden sonra tekrar açılacak tekkelere ehliyetli ve liyakatle şeyh bulunabilecek mi?

Bugünkü iktidarın din işlerinde akıl hocası olan

büyük nüfuzlu reformcu ilahiyat hocası

buna ne diyecektir?

Onun tekkelere ve tasavvufa karşı olduğunu çok iyi biliyorum.

Ülkemizde ne kadar reformcu, mezhepsiz, mutezilî ilahiyatçı varsa tekkeler açıldığı takdirde onların Ehl-i Sünnet çizgisinde olmamaları için çalışacaktır.

Kemalistler, Sabataycılar da tekkelere karşı çıkacaktır.

ABD, İsrail, AB tasavvufu ve tekkeleri kullanmaya çalışacaktır.

Bu saydığım ve saymadığım sebepler ve sakıncalar yüzünden tekkeler açılmasın mı?.. Kesinlikle böyle bir şey demiyorum, mutlaka açılmaları gerekir.

Açılsınlar ama gereken bütün tedbirler alınsın.

Camilerle tekkeler birlikte çalışsın. Camiler ve tekkeler Ehl-i Sünnet ve Cemaate hizmet etsin. Tasavvuf ve tekkeler Şeriat dairesi içinde bulunsun.

Cami ve tekke siyasete alet edilmesin.

Cami mihraplarına ehliyetli, liyakatli, icazetli, vasıflı, ihlaslı, alim, fadıl imamlar geçirilsin. Tekkelerin postlarına ehliyetli, liyakatli, ilim sahibi, muttaqi şeyhler oturtulsun.

Ne camilerde, ne tekkelerde para ve zekat toplansın.

Holding, anonim şirket, banka gibi çalışan tekke olmaz…

Varsa olmaz olsun! Tekkeye şeyh olacak zatlar

Ehl-i Sünnet medreselerinde Şeriat ilimlerini okumuş, icazet almış ahlâkı hamide sahibi kimseler olmalıdır.

En az ashab-ı fetva derece ve rütbesinde olmayan kişi şeyh tayin edilmemelidir. Şeyhlerin, çağdaş dünya kültürünün en üst derecesinde malûmat ve bilgisi olmalıdır. Çok iyi Osmanlıca, çok iyi klasik Arapça, çok iyi Farsça, çok iyi İngilizce bilmelidir.

Şeyh dediğin kimse gündüzleri genellikle sâim, geceleri qâim olmalıdır. Şeyhlerin itikadı sağlam olmalıdır. Şeyhler beş vakit namazı cemaatle kılmalıdır. Şeyhler mal ve para konusunda çok temiz ve şeffaf olmalıdır.

Kemalistten şeyh olmaz. Ehl ü iyali açık gezenden şeyh olmaz. Fâsık-i mütecahirden şeyh olmaz.

Türkiyeye İslâm tarikatlerle, tasavvufla, gerçek şeyhlerle gelmiştir.

Osmanlı devlet-i aliyyesinin iki kurucusu vardır:

Şey Edebali

ve

Osman Gazi.

İstanbulun iki fatihi vardır.

Şeyh Akşemsüddin

ve

Sultan Mehmed-i Sâni.

Hâtemü’s-Selatin ve’l-Hulefa olan Abdülhamid-i Sâni

hazretlerinin

birkaç şeyhi vardı

. En büyüğü

Şazelî Darkavî şeyhi Muhammed Zâfir el-Medenî

hazretleriydi. Yıldız Sarayında

Halepli Rıfaî şeyhi Ebü’l-Hüda es-Sayyadî

bulunuyordu.

Bahriyemizin pîri

Şeyh Yahya Efendi

hazretleridir. Şeyhi olmayan hiçbir Padişah yoktur. Hanefî mezhebinin kurucusu ve fıkhın babası

Ebu Hanife hazretleri Cafer-i Sâdık efendimize mensuptu. İmamı Gazalî hazretleri Faremidî hazretlerine intisablıydı.

Osmanlı devleti iki payanda ile ayakta durmuş

ve akıllara hayret veren fütühata nail olmuştur.

Payandanın biri Şeriat, diğeri tarikattır.

Beş yıldızlı fuhuş otellerinde papazlarla muhabbet eden ne zahir hocası olur, ne bâtın büyüğü. Hakikî şeyhler zekat parası toplamaz. Hakikî şeyhler kavlen veya fiilen Şeriata aykırı bir laf etmez, bir iş yapmaz.

Şeyhler ikiye ayrılır:

(A) Şeriata, Sünnete, ahlâka bağlı âbid, zâhid, takvalı, ihlaslı gerçek şeyhler… (B) Sahte şeyhler, müteşeyyihler.

Bir insan dünyayı ve nefsini ayaklarının altına almayınca şeyh olamaz. Şeyhlik tac ü hırkadan ibaret değildir. Ucu Resûllerin Seyyidi Efendimiz Hazretlerine

(Salat ve selam olsun ona)

ulaşan, kopuksuz ve sahih bir icazeti olmayan şeyh meyh olamaz.

Tekkeler zaviyeler, dergahlar elbette açılsın ama doğru dürüst açılsın. 01.01.2014