İKİ TELGRAF

30 Kasım 2011 tarihli yazımda

“Önemli bir Zata Açık Telgraf”

başlığıyla şu kısa uyarıyı yapmıştım:

“Muhterem Beyefendi: Dikkatinizi çekebilecek miyim acaba?..

Çok kısa yazacağım.

Hayırlı işlerinizde başarılar dilerim. Selam ve hürmetlerimle.”

* * *

14 Ağustos 2012 tarihinde ise

“Yıldırım Telgraf”

başlığıyla aşağıdaki yazıyı kaleme almıştım:

“Çok kirli ve çirkin bir satranç oynanıyor…

İki taraf da yanlış oynuyor…

Riyaset ihtiraslarının gemlenmesi lazımdır…

Merhum Adnan Menderes 1950’lerin sonlarında satrancı çok kötü oynamıştı…

«Ben yüzde yüz haklıyım, karşıtlarım yüzde yüz haksızdır» düşünce ve inancı bâtıldır… Cumhuriyet rejimi fazilet üzerine kuruludur… Faziletin olmadığı bir Cumhuriyetin sadece adı Cumhuriyettir…

ve büyük facialar yaşanabilir… Siyasî ihtiraslar gözleri kör, kulakları sağır eder, akılları ve vicdanları dumura uğratır… Türkiye kimsenin babasının çiftliği değildir…

Bilge, sâlih ve güvenilir kimselere danışmadan iş yapan nâdim/pişman olur…

Riyasete talip olanın işi zorlaşır, başı belâdan kurtulmaz… İhlasa, Allah rızasını kazanma niyetine dayanmayan bütün siyasî faaliyetler hederdir…

Allahın takdirine rıza göstermek gerekir…

Mütevekkil olmak gerekir… Keskin sirke küpüne zarar verir…

En büyük sadece Allahtır,

(Telgraf burada kesildi…)

“

* * *

2013’ün sonundayız…

Bu iki telgrafta dediklerim çıktı ve iş çok sarpa sardı. Memlekette sanki bir savaş var.

Amerikan elçisi de, 19’uncu asırdaki Rusya sefir-i kebiri Mençikof gibi davranıyor.

Uzun yıllar boyunca

“Hayır, yalandır, aramızda anlaşmazlık, kavga diye bir şey yoktur, her şey süt limandır…”

meâlinde konuşanlar şimdi gemileri yakmış ve kılıçları çekmiştir.

Bu savaşın içinde ABD’nin, İngiltere’nin, İsrail’in bulunduğundan zerrece şüphe edilmemelidir.

Vesayet rejimlerinde Türkiye bir tür

sömürge

idi. Emperyalist güçler tam bağımsız olmamıza izin vermiyordu.

Bugünkü savaş bir yolsuzluk ve kokuşma savaşı değildir, bir tür Kurtuluş Savaşı’dır.

Elbette bir Müslüman olarak yolsuzluk yapılmasını istemem ama

yolsuzlukların bahane edilerek, sivil bir darbeyle ülkemin ve devletimin tekrar sömürge ve uydu haline getirilmesini de hiç istemem.

Sömürgeci güçler ve onların yardakçıları o kadar azmış ve çıldırmıştır ki, birtakım

siyasî cinayetlere teşebbüs edeceklerinden korkuyorum.

Sık sık yazdığım gibi

Türkiye şu anda maalesef kirli bir toplumdur.

İnşaallah bu konudaki notumuz her yıl artarak

10 üzerinden 7’ye 8’e ulaşırız.

En büyük korku ve endişem, dış güçlerin yönlendirmesi ile

eski vesayet, resmî ideoloji, faşist, egemen azınlık sömürge sisteminin geri getirilmek

istenmesidir. Böyle bir gelişme, çoğunluğu oluşturan

Müslümanlar için büyük bir felaket olur.

Yolsuzluk yapanlar varsa yakalansınlar ve cezaları verilsin ama

yolsuzluklar bahane edilerek Türkiye tekrar sömürge yapılmasın.

Şunu da belirtmek isterim ki, ülkemizin temizlik ve şeffaflık notu 10 üzerinden 5 olduğuna göre,

bizde elbette müzmin yolsuzluk vardır.

Yolsuzluklarla, rüşvetle,

kirli ve kara parayla mücadele adalet çerçevesinde yürütülmeli; lakin bunlar kesinlikle sivil saray darbelerine, emperyalist ve sömürgeci devletlerin entrikalarına alet edilmemelidir.

* (İkinci yazı) Müslümanlar Birbirine Beddua Etmemeli

İslâmda asıl olan, Müslümanların birbirlerine hayırduâ etmeleridir. Kızdığımız birine

Allah seni ıslah etsin

diyeceğimiz yerde,

Allah hepimizi ıslah etsin

demeliyiz.

Resulullah Efendimiz

(Salat ve selam olsun ona),

kendisini taşlatan, akan kanlarıyla ayakkabısının dolmasına sebep olan

zalim Taiflilere bedduâ etmemiş

, onların ıslahına duâ etmiştir. Ehl-i Sünnet inancına göre, Peygamberler

(Selam olsun onlara)

dışında mâsum insan yoktur.

Müslümanların birbirleriyle savaşmaları büyük bir fitnedir.

Bir kısım Müslümanların dost ve velî edindikleri küffar ile ittifak etmeleri haramdır.

Ümmet bütünlüğünü parçalayan,

mü’minleri birbirine düşüren taassublar,

holiganlıklar, militanlıklar

aklı başında firasetli Müslümanlara yakışmaz. Peygamber Efendimiz

(s.a.v)

“Siz ne haldeyseniz öyle idare olunursunuz”

buyurmuşlardır. Ülkenin ve halkın idaresi konusunda bundan büyük hikmet olamaz.

Bir İslâm ülkesinde iki zümre birbiriyle savaşıyorsa, harbî İslâm düşmanlarının hangi tarafı tuttuklarına, desteklediklerine bakmalıdır.

İslâm düşmanlarının tuttuğu, desteklediği, savunduğu, alkışladığı taraf ya

yüzde yüz haksızdır

, yahut büyük ölçüde haksızdır.

Müslümanlar barış, mutabakat, birlik, yardımlaşma içinde olmalı ve yaşamalıdır. Aralarında bir ihtilaf çıkınca bunu kendi aralarında müzakere ile halletmelidir.

Bugünkü üzücü savaşın ve tefrikanın ana sebebi Müslümanların tek bir Ümmet çatısı altında bulunmamaları

ve râşid, ehliyetli, muttaqi bir İmama veya Emîre biat ve itaat etmemeleridir. Şu hadisi hatırımızdan hiç çıkartmayalım:

“Ümmet içinde bir ihtilaf ve tefrika zuhur ettiğinde Sevad-ı Âzam içinde bulunmak gerekir.”

Aşırılıklar, taassuplar, holiganlıklar, militanlıklar sadece aşırılara değil, bütün Ümmete zarar verir, kurunun yanında yaş da yanar. 26.12.2013