Menfi Kavmiyetçilikte, Ulusalcılıkta Yahudilerin ve Dönmelerin Rolü

Cuma

Geçenlerde, yayıncılık yapan bir dostum, vefat etmiş bir kimsenin kitaplarının basım haklarını varislerinden almak için müzakereler yapmış. Merhum müsbet bir kimseymiş ama varisleri dinsiz, Ergenekoncu imiş. Konuşma esnasında, milliyetçilik kelimesine itiraz etmişler. Bunda din ve muhafazakârlık var, biz ulusalcılıktan başka bir şey kabul etmeyiz demişler. Bu dinsiz imansız ulusalcılıkta, iç ve dış Yahudilerin hayli tuzu biberi bulunmaktadır.

Bendeniz son 60 yıl içinde hayli milliyetçi tanıdım, bazıları ile yakın dostluğumuz oldu. Hepsi de İslâm’a saygılı idi. Bir kısmı namazlı abdestli dindardı. Bir kısmı dindar olmasa bile dine hürmetkârdı. Asla dinsizlik yapmazlardı.

Bu memlekette dinsiz milliyetçiliği, dinsiz Türkçülüğü

(Bütün milliyetçilere ve Türkçülere dinsiz demiyorum. Böyle bir şey büyük haksızlık ve terbiyesizlik olur)

Yahudiler ve Sabataycılar

çıkartmıştır.

Yahudiler Türkler için,

İslâm’ın dışında ideolojiler, dünya görüşleri

icat etmek istiyorlardı.

Bir Macar Yahudisi olan

Arminius Vambery

bunlardan biridir.

Pan-Türkizm kelimesini ilk o çıkartmıştır.

Hem Sultan Abdülhamid’e danışmanlık yapıyor, hem de

gizlice British Foreign Office ve Lord Palmerston hesabına çalışıyordu.

Türkçe’yi o kadar iyi biliyordu ki, İstanbullu derviş Reşid efendi kılığında, o tarihlerde henüz Rusya pençesine düşmemiş Orta Asya ülkelerinde İngiltere hesabına casusluk yapmak maksadıyla seyahat etmiş, notlarını kocaman bir kitap halinde yayınlamıştır.

Yine bir Yahudi olan

Leon Kahun,

Müslümanlara Türkçülük aşılamak için

“Türkçü”

romanlar ve tarih kitapları yazmıştır.

“Introduction á l’Histoire de l’asie”

adlı kitabında

Pan-Türkizm telkinatı yapar.

Bir İngiliz Yahudisi,

Arthur L. David,

kitabında Türklere, üstün oldukları şuurunu aşılamak ister.

Jön Türklerin liderinden biri

bir İtalyan Yahudisi

olan ve B’nai B’rith locası mensubu Emmanuel Karasu’dur.

Sultan

Abdülhamid

devrinde, 1890’da Selanik’te Jön Türk fesat hareketini başlatmıştır.

Bu Yahudi aynı zamanda

“Makedonya’nın Yeniden Dirilişi” adlı Mason locasının

üstadı idi.

Osmanlı’nın ve Hilafetin yıkılması için çalışmıştır.

1908 Meşrutiyetinden sonra İttihatçılar bu adamı mebus

(milletvekili)

yapmıştır.

Jön Türk gazetesini

Rus Yahudisi Vladimir Jabotinzky

çıkartmıştır.

Bu gazeteyi Felemenk (Hollanda) Yahudilerinden, adı geçen ülkenin kralının bankeri olan Jacob Kann desteklemekteydi.

Cumhuriyet ilan edildikten sonra, Osmanlı zamanında Selanik Hukuk Mektebi müderrisliği

(profesörlüğü)

yapmış olan

Moiz Kohen, TekinAlp

takma adıyla milliyetçi ve Türkçü kitaplar yazarak, Türkleri dinden uzaklaştırmaya çalışmıştır. Bu kitaplarından birinde

“KahrOlsun Şeriat”

başlıklı bir bölüm bulunmaktadır.

Demek istediğim şudur: İslâm’a düşman Türkçülüğü ve milliyetçiliği Müslüman Türkler değil, Yahudiler çıkartmıştır.

Amaçları Osmanlı İslâm devletini ve Halifeliği yıkmak, Filistin’de bir Yahudi devleti kurmak, daha sonra bütün Ortadoğu’yu

“Büyük İsrail”

sınırları içine sokmaktı.

(Nil’den Fırat’a kadar…)

Osmanlı devletinde yaşayan bütün Müslümanlar

tek bir “Milletti”, İslâm milleti…

Yahudiler, misyonerler, emperyalistler, sömürgeciler;

Müslümanlar arasına kavmiyetçilik/ nasyonalizm ideolojileri sokmuşlardır.

Araplara Arapçılık, Arnavutlara Arnavut milliyetçiliği, Ermenilere Ermeni milliyetçiliği…

Bir Yahudi, Dönme, Mason teşkilâtı olan İttihad ve Terakki Cemiyeti

;

Pan-Türkizm ideolojisini çıkartmıştır.

Sırası gelmişken şu hususu da belirtmekte yarar görüyorum: Türkçülük yapan Tanzimat ricalinden meşhur

Ahmet Vefik Paşa’nın dedesi

mühtedi (İslâm’a dönmüş) bir Bulgar Yahudisidir!

Böylece Osmanlı devleti, Jön Türklerin elinde on senede yıkılmış, 1908 İkinci Meşrutiyet hareketi, 1918’de Mondros’ta teslim bayrağını çekmiştir. Osmanlı devleti ayakta kalmış olsaydı, Siyonistlerin Filistin’de bir Yahudi devleti kurmaları mümkün olur muydu? Arapçılığın, Arap milliyetçiliğinin acı faturasını, başta Filistinliler olmak üzere bütün Araplar ödemiştir.

Yahudiler, misyonerler, emperyalistler Osmanlı hâkimiyeti için Arap dünyasında

“Osmanlı isti’marı/sömürgeciliği”

tâbirini kullandılar ve kullanıyorlar.

Büyük yalan ve iftira!..

Çağımızın ünlü tarih felsefecisi Arnold Toynbee, “Tarih Üzerine Bir Etüd” adlı 10 ciltlik eserinde
(Ispartalılar bahsi) şöyle diyor: “Eflatun’un ideal Cumhuriyetine, realitede/uygulamada en fazla yaklaşabilmiş sistem Osmanlı devletidir.” Böyle bir devlet elbette menfi kavmiyetçiliklerle ayakta duramazdı. Osmanlıların

kavmiyetçilik

dedikleri

nasyonalizm

19’uncu yüzyılda icad edilmiş bir ideolojidir.

Menfi milliyetçiler ve ulusalcılar bu ideolojiyi bir din haline getirmişler ve İslâm’ın yerine koymak istemişlerdir.

Bir insan mensup olduğu kavmin iyiliğini, yücelmesini istemez mi? Elbette ister, hattâ istemesi bir vazifedir. Ancak, bunun İslâm’da sınırları vardır.

Müslümanların menfi kavmiyetçilik yaparak birbirlerine düşmanlık etmeleri, Ümmet birliğini sarsmaları, İslâm coğrafyasını

balkanlaştırmaları

asla doğru değildir, din buna izin vermez. Sadece din değil akıl, mantık, vicdan, hikmet, sağduyu da vermez.

Yahudilerin, dönmelerin, Siyonistlerin, emperyalistlerin, İslâm ve Türk düşmanlarının entrikaları sonunda Müslümanlar İmamet-i Kübra kurumunu yitirdiler.

Mehmed Akif, “Türk Arapsız, Arap Türksüz olmaz” diyor. Ne kadar doğru… İslâm birliğine, Müslüman kardeşliğine zarar vermeden, Kur’ân ve Sünnet’e ters düşmeden kavmimizi sevelim. Onun iyiliği, kalkınması, saadeti, huzuru için çalışalım ama bütün Müslümanların tek bir millet oldukları gerçeğini asla hatırdan çıkartmayalım.

Yahudilerin, dönmelerin, misyonerlerin, sömürgecilerin, emperyalistlerin, Türk düşmanlarının çıkartmış oldukları ideolojilerden uzak duralım.

Allah’ın Türk kavmine bahş etmiş olduğu en büyük nimet ve şerefin İslâm olduğunu bir an bile hatırımızdan çıkartmayalım.
İslâm’ın bayraktarlığı gibi şerefli, yüce, onur verici bir hizmeti bırakıp da; ABD Evangelistlerinin, Siyonistlerin, Avrupa’nın kuyruğu olmak Müslüman Türklere yakışmaz.
Türklüğümüzle iftihar edelim,

23 Ağustos 2008