Muşmulada alkol var mı?

Pazartesi

Tarihini tam hatırlamıyorum, 1961’le 63 arasında bir gün bir evde çay ve sohbet meclisine davet edilmiştim. O tarihte

Yeniistiklâl

gazetesini yayınlıyordum. Kimin evi olduğunu da unuttum. Sadece, orada bulunan temiz yüzlü genç bir davetli hakkında kulağıma söylenenleri çok iyi hatırlıyorum. Yirmibeş yaşlarında idi, tam karşımda oturuyordu. Kolluk kuvvetlerine mensupmuş. Yanımdaki eğildi, ancak benim duyabileceğim şekilde

“Bu genç çok dindardır, kabuğunun içinde ispirto bulunduğu için limonu bile eline almaz…”

dediydi.

Limon, portakal, mandalina, turunç, greyfurt gibi meyvelerin kabuklarını bir mum alevine sıkarsanız alev parlar, çünkü bu kabuklarda yanıcı bir madde bulunmaktadır. Ben kimyacı değilim, alkol müdür, değil midir, bilmiyorum.

Alkol de olsa, dinen bir sakıncası olduğunu sanmam.

Nihayet şarap değil, rakı değil, votka veya viski değil…

Müslüman bir vatandaşım, dindarları severim, takdir ederim.

Ama nasıl dindarları. Orta yolda olan dengeli dindarları.

Orta yolun dışında,

sağlıklı olmayan dindarlıklar

da vardır. Meselâ gusül veya namaz abdesti alırken suyu aşırı şekilde israf etmek. Öyle kimseler vardır ki, boy abdesti almak için metreküplerce suyu ziyan eder.

Bir kişi, on kişinin rahatça abdest alacağı suyu bir abdest için harcar. İsraf dinimizde haramdır.

Müslümanın ölçülü olması gerekir.

Yeme içme konusunda da

bazı kışır

(yüzey)

sofuları

çok ölçüsüz hareket ediyorlar. Doyduktan sonra çatlayıncaya, patlayıncaya, tıksırıncaya kadar yiyorlar. Doyduktan sonra yemek, o da bir israftır ve haramdır.

Biraz ekşimiş ayranda, üzüm şırasında, bozada alkol bulunduğunu ve bunları içmenin haram olduğunu söyleyen bazıları,

iş gıybet etmeye, başka Müslümanları gıyaplarında çekiştirmeye gelince haram dinlemezler

ve ölmüş kardeşlerinin etini bol bol yemekte bir beis

(sakınca)

görmezler.

Temiz bir niyetle sakal bırakmış olan ihlâslı ve faziletli Müslümanları tenzih ederek söylüyorum,

bazı nâ-puhte

(pişmemiş, olgunlaşmamış)

sakallılar,

bu

sünneti yerine getirdikleri için gurur ve kibir sergiliyorlar.

Sakal sünnettir, gurur ve kibir ise haramdır.

Bu ikisi nasıl oluyor da bir araya geliyor?

Ham dindarların en göze çarpan özelliği şudur:

Onlar, işlemedikleri günahlar konusunda son derece serttirler, işledikleri günahları ise görmezden gelirler, üzerinde hiç durmazlar.

Kaba sofuya bir gün beklemiş üzüm suyu ikram etsen bir sürü gürültü kopartır,

“Bunda alkol olabilir, sen bana içki içirmek mi istiyorsun?”

diye yaygara kopartır; gıybete, nemimeye

(söz taşımaya)

gelince lisanının freni yoktur.

Geçmiş büyüklerimizden biri, Resûlullah’ın

(Salat ve selâm olsun O’na)

karpuzu nasıl yediğini bilmediği için karpuz yemezmiş. O büyüğümüze rahmet diliyorum, hatırası önünde hürmetle eğiliyorum.

O zat, gerçekten büyük olduğu için böyle yapabilir, karpuz yemeyebilir ama bizim gibi âhir zaman Müslümanlarının, besmele çekip karpuzu yememiz gerekir.

“Resûlullah Efendimiz karpuzu nasıl yemiş, bu husus belli değildir, binaenaleyh ben de karpuz yemiyorum…”

gibi gösterişler

avamm derecesindeki sıradan Müslümanlara yakışmaz.

Efendi!

Karpuzu bırak da, gıybete bak.

Sen, mü’min kardeşlerinin gıybetini yapıyor musun, yapmıyor musun?

Gıybet konusunda niçin hassasiyet göstermiyorsun?

Yine kaba sofunun biri ömründe hiç muşmula yememiş. Neymiş efendim, içinde alkol olabilirmiş… Sevsinler…

Hanefî mezhebinde nebiz içmek câizdir.

Diğer üç mezhepte değildir.

Kaba sofular, hanefiyyülmezheb bir din kardeşleri nebiz içse kızılca kıyamet kopartırlar. Hakları var mıdır?

Öyle cemaatler var ki, kendi yayın organlarında

(gazete, dergi, televizyon)

İslâm Şeriatına, fıkha, İslâm ahlâkına tamamen zıt bin türlü seyyiat

(kötülük, haram ve münker şey)

sergilerler, vicdanları onlardan rahatsız olmaz, sonra bu muhteremler akıllarını şüpheli ve

muhtelefün fih

(ihtilâflı)

bir hususa takarlar

ve ortalığı velveleye verirler.

A mübarekler!

Siz, biraz ekşimiş ayran içip de sarhoş olmuş bir kişi gördünüz mü?

Hadîs-i şerif olup olmadığını kesin olarak bilmiyorum,

“Hayrü’l-umuri evsatüha”

(İşlerin, şeylerin hayırlısı orta olanıdır)

diye bir kuralı vardır dinimizin.

Öyle kaba sofular var ki, geceleyin teheccüd namazı kılarken o kadar aşırı gidiyor ve yoruluyor ki, sabah namazı vaktinden önce derin bir uykuya dalıyor ve farz olan o namazı kılamıyor. Keşke yatıp uyuyup dinlenmiş olsaydı da sabah namazını kılabilseydi.

Yine bazı sofular bilirim, bir müessesede çalışırlar, mesai saatlerinde abdest almak için haddinden fazla vakit harcarlar, namazı ve tesbihatı uzatırlar da uzatırlar. Ben patron olsam bu gibileri işten atarım.

Namaz elbette kılınacak, lakin işverenin vaktini fazla harcamadan. İşi aksatmamak için abdestli gelmek veya abdesti öğle tatilinde almak gerekir.

1969 ile 1974 yıllarında yurt dışındaydım. İstanbul’da iki günlük gazete yayınlıyordum. O zaman bugünkü gibi cep telefonu yok. Muhaberatı mektupla, yazıyla hallediyordum.

İstanbul’da müessese müdürü İsmail bey dostuma bir talimatnâme göndermiş, gazetede herkes beş vakit namazı kılacak, hatta münferit kılmayacak, yakındaki Fuad Paşa Camii’ne gidip cemaatle kılacak demiştim.

Evet namaza taraftarım, kılınmasını isterim ama namazı bahane ederek, namazı ve abdesti uzatarak mesainin

(çalışmaların)

sekteye uğratılmasını kabul edemem.

Müslüman ölçülü kişidir, orta yoldadır.

Herif sofuluğu kimseye bırakmıyor, kendisinin veya mensubu bulunduğu

dinî cemaatin başının son derece lüks, son derece pahalı, son derece masraflı, son derece gurur ve kibir verici şahane bir otomobili var.

Hiçbir şeye yanmam da böyle otomobili olan bir kimsenin muşmalada veya limon kabuğunda alkol vardır, haramdır, aman aman, diye gürültü ve patırtı yapmasına yanarım.

Müslüman halka karşı hüsn-i zan beslemelidir.

Karşıdaki komşu balkona masa kurmuş, yemek yiyor

(Ramazan dışında).

Masanın üzerinde

içi kırmızı bir sıvı

bulunan bir şişe veya sürahi var. Arada bir bardağa doldurup içiyor.

Terbiyeli, ahlâklı, iyi, olgun bir Müslüman bu şişe ve sürahi için ne der?

“Herhalde nar suyu veya kızılcık şerbetidir”

der. Asla su-i zan etmez.

“Bu herif mutlaka kırmızı şarap içiyordur”

demez.

İslâm’da tecessüs de yoktur, haramdır.

Tecessüs demek halkın gizli hallerini araştırmak, casusluk yapmak demektir. Biz Müslümanlar ev dışına, sokağa, caddeye, meydana, toplum hayatına çıkan kötülük ve haramlarla, Şeriatın öngördüğü şekilde mücadele ederiz,

emr-i mâruf ve nehy-i münker yaparız ama kimsenin kapısını dinlemeyiz, bacasını koklamayız.

(Evine gizlice yabancı erkek alan bazı uygunsuz karılara eskiden “baskın” yapılırdı. Bu tecessüs sayılmaz. Çünkü evine erkek aldığı görülmektedir.)

Müslümanın çeşitli tarifleri vardır. Bunlardan biri şudur:

“Müslüman o kimsedir ki, kendi ayıplarını, kusurlarını, günahlarını görmekten ve onlara üzülmekten, başkalarının ayıplarını, kusurlarını, günahlarını göremez.”

Hazret-i Âişe

annemize sormuşlar:

“Resûlullah nasıl bir insandı, O’nu bize anlatın”

demişler. Şu cevabı vermiş:

“O, Kur’ân ahlâkının canlı, yaşayan şekli idi…”

Müslüman, elinden geldiği kadar Resulullah’ın ahlâkını taklid etmekle mükelleftir.

Gece namazı O’nun için farzdı, bizim için değildir.

Bize farz olan beş vakit namazdır.

Öncelikle bu ibadeti dosdoğru şekilde eda etmeliyiz

(yerine getirmeliyiz).

Bu beş vakit namazları cemaatle kılmak,

farza yakın bir sünnet-i müekkededir.

Buna da dikkat etmeliyiz.

Resulullah Efendimiz alçak gönüllü, mütevâzı, orta halli hayat süren bir yüce Zat idi. Biz de, O’nun gibi aşırı yemek içmekten, aşırı uyumaktan, lüksten, israftan, debdebeden, gösterişten, tantanadan uzak durmalıyız.

Nafile ibadetleri, birtakım sünnetleri gurur, kibir, öğünme vasıtası ve vesilesi kılanlar gerçek sofu değildir, yalancı sofudur.

Bundan birkaç sene önce bir adam görmüştüm. Yerinde duramıyor, bir şey söylemek istiyordu. Nihayet baklayı ağzından çıkarttı. O gün oruçluymuş, zaten her pazartesi ve perşembe oruç tutarmış, sakın kendisine çay ve kahve ikram edilmemeliymiş, falan filan. Ben böyle sofuyu ne yapayım.

Bunlardan köy olmaz, kasaba olmaz.

Dinimiz ne diyor? Riya ve gösteriş olacaksa, nafile oruç tutan bozar, sonra yerine kaza eder. Bizimki, neredeyse, boynuna

“Ey ahali bugün ben nafile oruç tutuyorum…”

diye bir yafta asacak.

“Limon kabuğunda, olgun muşmulada, ekşimiş ayranda veya şırada alkol var mıdır, bunları elle tutmak, yemek içmek haram mıdır?..”

derken söz uzadı. 18 Ekim 2005