Nasirüddin Albanî

Cumartesi

Muhammed Nasirüddin Albanî

1914’te Arnavutluğun İşkodra şehrinde doğdu, 1999’da sürgünde ve ev hapsinde bulunduğu Amman’da vefat etti.

Dr. G. F. Haddad

onun için “Zamanımızın süper bid’atçisi” demektedir. İslâm dünyasında ve ülkemizde

onu göklere çıkartan,

müceddid-i zaman olarak vasıflandıran, İmam (din önderi) olarak kabul eden

Vehhabî ve Selefî meşrepli kimseler de vardır.

Türkiye’de Ehl-i Sünnet ve Cemaat İslâmlığına başkaldıran reformcular, mezhepsizler, telfik-i mezahib taraftarları, kendilerini müceddid olarak tanıtanlar, Fazlurrahmancılar hep Albanî’nin tesirinde kalmışlardır.

Albanî,

Resûl-i Kibriya aleyhissalatü vesselam Efendimizin Medine’deki Yeşil Kubbesinin
(türbesinin)

yıkılmasını ve mezarının açılarak naaşının başka bir yere nakl edilmesini

isteyecek kadar ileri giden, zıvanadan çıkan bir kimsedir.

Onun saçma ve acayip fetvalarından biri de, Filistinlilerin vatanlarından hicret etmelerine dairdir. Gûya Filistin darülharb olmuş, binaenaleyh Müslümanların orada oturmaları caiz değilmiş. Tam Siyonistlerin istediği şey! Albanî’yi, İstanbul’da medrese tahsili görmüş babasının reddetmiş olduğuna dair hayli rivayet vardır.

Geçmiş asırlarda yaşamış ve çağımızda hizmet vermiş ulemanın nicesine en ağır hakaretleri yapmış Albanî’nin bu aşırılıklarına ve edeb dışı hareketlerine cevap olarak

Şeyh Hasan Ali el-Saqqaf

“Qamusu Şetâim el-Albanî ve elfazihi el-Münkere elleti Yatluquha ‘ala ulemai’l-umme”

(Albanî’nin Ümmet uleması için sarf ettiği hakaretlerin ve yersiz sözlerin lügati) adıyla bir red ve cerh kitabı yazmıştır.

Resulullah efendimizin,

Cuma namazından önce dört, sonra yine dört rekat namaz kıldıkları bize sahih ve sağlam rivayetlerle ulaşmış olmasına rağmen Albanî bunu inkar etmiştir.

(Bizdeki bid’atçi Albanîciler de cumadan önce ve sonra namaz kılınmasını istemiyor…)

Albanî’nin bid’atlerinden biri de, dört mezhebin fıkhına aykırı olarak,

Bid’atlerinin, yanlışlarının, bozuk ictihad ve fetvalarının hangisini sayayım?

1. Üç mescid dışında itikafa girilemezmiş…

2. Hayız gören kadınlar cünüp olarak Kur’ân’a el sürebilirmiş.

3. Resulullah’ın Medine’de Mescid-i Nebevî içindeki türbesi bid’atmiş.

4. Allah’a mekan izafe ediyor. Ona göre Allah

“el-mekan el-‘ademi”

de imiş.

5.

Tamamü’l-minne adlı kitabında

oruçlunun istimna yapmasının orucunu bozmadığını iddia ediyor.

6. Sahiheynin yani Sahih-i Buharî ile Sahih-i Müslim’in “ayıklanmış” edisyonlarını hazırlamıştır.

Daha nice temel ve ana din kitabına dil ve el uzatmıştır.

7. Albanî tevessül, istigase ve teşeffu konusunda Mutezile mezhebine iltizam etmiş ve Ehl-i Sünneti şirkle suçlamıştır (Tevessül adlı kitapçığında).

8.

Vehhabîlere uyarak

Eş’arîleri, Maturidîleri ve Sufileri

Onun bu iddiasının ne kadar çürük ve bâtıl olduğu Resulullah efendimizin “Kostantiniyye elbette feth olunacaktır. Onu feth edecek kumandan ne iyi bir kumandandır, onu feth edecek ordu ne iyi bir ordudur”
(Bu hadîs sahih senedle el-Hakim, ez-Zehebî, es-Süyutî ve el-Heysemî tarafından nakl edilmiştir) hadîsinden anlaşılır. Çünkü Kostantiniyye Fatihi Sultan Mehmed hazretleri itikaden Mâturidî idi, tarikat mensubu idi, zamanının kamil mürşidlerinden Akşemseddin hazretlerinin müridi idi, yani sûfî idi. Albanî bid’atçisinin iddiası doğru olsaydı, Peygamber İstanbul Fatihini övmezdi.
(Fatih öylesine bir sûfî ve derviş idi ki, İstanbul’u feth ettikten sonra Padişahlığı bırakıp tam bir derviş olmak için Şeyhine çok rica etmişse de, Akşemseddin hazretleri izin vermemiştir.)

Vehhabîlerin büyük müftülerinden

Bin Baz

, Albanî’nin hayranlarından idi ve onu çok övücü sözler söylemiştir. Zamanımızın büyük, güçlü, hamiyetli, gayretli Ehl-i Sünnet ulema ve fukahası Albanî’ye karşı ilmî reddiye kitapları yazmıştır. Bunların bazısı dört cilttir.

Aşağıda bu kitapların bir kısmının listesini veriyorum.

Bunların on takımının Kahire’den veya Şam’dan getirtilip ülkemizin on büyük kütüphanesine konulmasında büyük yarar vardır. Ta ki ehl-i insaf ve ehl-i vicdan olan Müslümanlar, bazı kimselerin göklere çıkarttığı bu bid’atçiyi ve kafa karıştırıcıyı tanısınlar.

KİTAP LİSTESİ

1. Mevlâna Habîbu’r-Rahmân el-A’zami, El-Elbânî: Şuzuzuhu ve Ahta’uhu (dört cilt).

2. Muhammed Saîd Ramazân el-Bûtî, 1. el-Lâmezhebiyye Ahtaru Bid’atin Tuhaddidu’ş-Şerî’ati’l-İslâmiyye. 2. Es-Selefiyye Merhaletun Zamâniyyetun Mubâreketun Lâmezhebun İslâmiyyun.

3. Abdullah b. Muhammed b. Sıddîq el-Gumari, 1. İrğâmu’l-Mübtedi’i’l-Ğabî bi Cevâzi’t-Tevessüli bi’n-Nebîyyi fi’r-Reddi ‘ale’l-Elbânî’l-Vabi, 2. El-Qavlu’l-Muqnî’ fi’r-Reddi ‘ale’l-Elbânî el-Mübtedi’i, 3. Itqanu’s-Sun’a fî Tahqîqi Ma’na el-Bid’a.

4. Abdu’l-Azîz b. Muhammed b. Sıddîq el-Gumari, Beyânu Nakzi’n-Nâkizi’l-Mu’tedi.

5. Abdu’l-Fettah Ebu Gudde, er-Reddu ‘alâ Ebâtili ve İftira’ati’n-Nâsiri’l-Elbânî ve Sahibihi Sabiqan Zuhayr eş-Şaviş ve Mu’azirihima.

6. Muhammed Avvâme, Edebu’l-İhtilâf.

7. Mahmûd Sa’îd Memduh, 1. Vusûlu’t-Tahani bi İsbâti Sunniyyati’s-Subha ve’r-Reddi ‘ale’l-Elbânî, 2. Tenbihu’l-Muslimi ila Ta’addi’l-Elbânî ‘ala Sahîhi Müslim.

8. İsmâ’îl b. Muhammed el-Ensâr, 1. Ta’aqqubât ‘ala “Silsileti’l-Ahâdîsi’d-Da’îfeti ve’l-Mevdû’ati” li’l-Elbânî, 2. Tashîhu Salâti’t-Terâvihi ‘İşrîna Rek’aten ve’r-Reddu ‘ale’l-Elbânî fî Tad’ifihi, 3. İbâhâtu’t-Tahalli bi’z-Zehebi’l-Muhallaqi li’n-Nisâ’ ve’r-Reddu ‘ale’l-Elbânî fî Tahrîmihi.

9. Bedre’d-Dîn Hasan Diab, Envaru’l-Mesâbihi ‘ale’z-Zulûmât el-Elbânî fi’s-Salâti’l-Terâvih.

10. ‘Îsâ b. Abdullah b. Mani’ el-Himyerî, 1. el-I’lâmu bi İstihbabi Ziyâreti Qabri Hayri’l-Enâmi sallallâhu ‘aleyhi ve sellem, 2. el-Bid’atu’l-Hasene Aslun min Usûli’t-Teşrî’i.

11. Şeyh Muhammed b. Ahmed el-Hazrecî, “el-Elbânî: Tatarrufatuh” (makale).

12. Firas Muhammed Velid Veys, neşre hazırladığı İbnu’l-Mulaqqîn’in Sunniyyatu’l-Cumu’atu’l-Qabliyye adlı eserinde …

13. Semir İslambulî, el-Ahad, el-İcmâ’, en-Nesh.

14. Es’ad Selim Tayyim, Beyanu Evhâmi’l-Elbânî fî Tahqiqihi li Kitâb Fazlu’s-Salâti ‘ale’n-Nebî sallallâhu ‘aleyhi ve sellem.

15. Hasan Ali es-Saqqaf, 1. Tanâquzâtu’l-Elbânî el-Vâdihati fî ma Vaqa’a fî Tashîhi’l-Ahadîsi ve Tad’îfiha min Ahta’in ve Galtatin (iki cilt), 2. İhticâcu’l-Ha’ibi bi ‘İbârâti men İdde’a el-İcmâ’a fe Hüve Kâzibun, 3. al-Qavlu’z-Zabtu fî Siyami Yevmi’s-Sebt, 4. el-Lejifu’d-Du’af li’l-Mutala’ib bi Ahkami’l-İ’tikaf, 5. Sahih Sifat Salat en-Nebi Sallallahu aleyhi ve sellem, 6. İ’lamu’l-Ha’id bi Tahrimi’l-Qur’ani ‘ale’l-Cunubi ve’l-Ha’idi, 7. Talqihu’l-Fuhumi’l-‘Aliyeti, 8. Sahihu Şerhi’l-‘Aqideti’t-Tahaviyye. 14 Haziran 2009