Van’da Ne Gibi Hizmetler Yapılabilir?

– Pilav salonları.

En az beş altı çeşit zenginleştirilmiş pilav olacak. Özbek pilavı, tavuklu veya etli iç pilavı, nohutlu ve sebzeli pilav…

– Börek Salonları.

Beş altı çeşit, her biri birbirinden nefis börekler…

– Osmanlı çayhaneleri.

Eski usûl tahta peykelere oturulacak ve birkaç çeşit nefis çay içilecek. Karnı aç olanlar için börek ve kuru tatlı bulunacak.

Hangi çay çeşitleri ayrı ayrı ikram edilebilir?

Seylan, Hindistan Darjeeling, Çin, bizim siyah çay, yeşil çay…

Müslümanlar Van’da ne gibi hizmetler yapabilir?

Hatırıma gelenleri (önem sırasına göre değil) yazıyorum:

Van’da hattat varsa o yoksa başka yerden getirilecek icazetli bir hattat bulunarak hat dersleri kursu açılabilir.

Mahallî geleneksel sanatlardan ve zanaatlerden en az 10 adedini öğretecek kurslar açılır. Dikkat: Bu kurslarda hobicilere değil, öğrenecekleri sanat veya zanaatleri icra edecek, eser üretecek, bununla geçinecek kimselere ders verilir.

Bir

“Namaz ve Cemaat Seferberliği”

ilan edilir ve halk namaza ve cemaate çağrılır. Mesela talebe yurtlarında ve pansiyonlarında kalan talebeler, haftada en az bir kere sabah namazlarında camiye götürülür.

Başlangıçta üç ayda bir çıkacak

“VAN KÜLTÜRÜ”

adlı bir dergide kısa ilmî araştırmalar yayınlanır, konu ile ilgili resimler, belgeler basılır.

– Öğrenciler için Osmanlıca kursları açılır.

– Van civarını ağaçlandırma kampanyası açılır. Her yıl bir milyon ağaç dikilir.

– Lise ve üniversite öğrencileri arasında edebiyat, tarih, sanat yarışmaları tertiplenir, kazananlara ödüller dağıtılır.

– Üç yüz binden fazla nüfusu olan, üniversitesi bulunan, çok eski ve köklü bir tarih ve kültüre sahip Van’da

sahhaf dükkanı

olmaması gerçekten pek büyük bir noksandır. Böyle bir dükkan açmak için toplanıp çare ve çözüm aranmalıdır.

Her vatandaşın evinde özel bir kitaplığı olması konusunda bir hareket başlatılır. Halkın faydalı, değerli, kalıcı kitaplar alması teşvik edilir.

İşleri Hz. Peygambere Sormak

İslâm akla büyük önem verir.

Ancak akıllılık başka, akılcılık başkadır. Akılcılık, Frenkçesi

“Rasyonalizm”, muteber olmayan bir doktrindir.

İslâm’a göre aklın üzerinde nakil yani vahiy vardır. Peygamberimizin Hadisleri de bir tür vahiydir. Kur’an-ı Kerim’de O’nun için “O kendi nefsinden ve hevasından konuşmaz” buyuruluyor.

Müslüman akılcı olamaz, akıllı olmaya mecburdur. Her akıllı Müslüman Peygamberi model ve örnek kabul etmekle yükümlüdür. Peygambere biat etmek, O’nu sevmek, O’nu örnek kabul etmek sadece lafla, okumakla, öğrenmekle, edebiyatla olmaz. Mutlaka aksiyon, bilgileri hayata geçirmek gerekir.

Peygamberimiz Hicretin 10’uncu miladın 632. yılında Medine’de hayata veda etmiş, ebediyet âlemine göçmüştür. Zamanımızda birtakım reformcular, İslâm’ı tahrife yeltenenler şu mealde laflar ediyorlar:

Peygamber bir postacıydı, İslâm’ı insanlara tebliğ etmiş, vazifesini yapmış ve vefat etmiştir, işi bitmiştir.

Ehl-i Sünnet İslâmlığına göre bu gibi sözler son derece yersiz ve sakıncalıdır. Çünkü Peygamberin ruhaniyeti daima bizimle beraberdir. Kıyamete kadar da devam edecektir. Sadık, iyi, şuurlu, akıllı, fırasetli bir Müslüman bütün işlerini Peygambere danışır.

Nasıl? Örnekler vereyim:

Bir ev alacak, vicdanına şu soruyu sorar: Peygamber nasıl bir ev almamı uygun görürdü? Yeterli din kültürüne sahipse, bu soruyu kendisi doğru olarak cevaplandırabilir. Fazla lüks ve şatafatlı olmasın… Gösterişe kaçma… Gurur ve kibir uçurumuna yuvarlanırsın… Ailenin ihtiyacına göre ortahalli, mütevazı bir hane edin.

Eskiden at, deve, at arabası alınıyordu, bugün otomobil… Otomobil alacak Müslüman Peygambere nasıl bir araba alması gerektiğini sorarsa, Sünnet’in ve Hadislerin ışığında şu cevabı alır: İhtiyacın neyse ona göre bir binitin olsun, sakın pahalı, lüks, şatafatlı, ihtişamlı bir araba ile gururlanmaya kalkma. Binitler insana değer kazandırmaz. Zamanımıza bakalım, bazı zengin Müslümanlar gösteriş için,

“statü” i

çin 100 bin dolarlık, hatta daha pahalı ve lüks otomobiller alıyorlar. Sanırım Resulullah Efendimizin ruhaniyeti bunlardan hoşlanmaz.

Peygamberimizin yeme içme konusundaki öğütleri ve Sünnet’i çok açık ve seçik şekilde din kitaplarımızda yazılıdır. Bunlara uyan bir Müslüman midesini tıka basa yiyecekle ve içecekle doldurmaz. Peygamberî ölçü şudur: Midenin üçte biri yiyecekle, üçte biri suyla doldurulabilir, üçte biri boş bırakılır. Biz bu Sünnet’e uymadığımız için sağlığımızı kaybediyor, büyük zararlara uğruyoruz.

Hazret-i Aişe validemiz, Peygamberimizin vefatından sonra buğday ekmeğiyle birlikte et yediği her zaman gözyaşlarını tutamazmış, Ona

“Ey Müminlerin annesi, niçin ağlıyorsun?”

diye sorduklarında, “Resulullah’ın bütün hayatı boyunca bu ikisini doyarak yediğini görmemiştim de ondan…” cevabını verirmiş.

Bu memlekette kötü sistem, kötü idare, sosyal adaletsizlik dolayısıyla milyonlarca vatandaşımız darlık, sıkıntı, sefalet içinde yaşıyor. Zaman zaman medyadan çöplüklerden ekmek ve pide parçaları toplayan sefil vatandaşlarımızın haberlerini öğreniyoruz. Böyle bir ülkede hali vakti yerinde olan, tuzu kuru zengin Müslümanların her gün lüks, pahalı, lezzetli yemekler yemeye hakları var mıdır? Liberal kapitalist felsefeye göre hakları vardır. Hazret-i Muhammed’in ahlâkına ve buyruklarına göre yoktur. Seçim bize ait. 17 Nisan 2008